DÜŞÜNCE VADİSİ

  Bundan tam bir ay önce Gazete Pencere’deki “Sezen ve Tarkan” başlıklı yazımda paylaşmıştım, hatırlatayım: “Hem Sezen Aksu hem Tarkan mektuplarıyla, şiirleriyle ve şarkılarıyla toplumda bir heyecan dalgası yaratmayı başardılar, her ikisinin de eylemi kendini aşan bir toplumsal enerjiyi ateşledi. Her iki ismin de başarısı duygulara dokunmaları, toplumla duygusal bir bağ kurmaları oldu. Bu da Türkiye’de muhalefetin en önemli eksiklerinden birisi; muhalefetin bugün toplumla heyecana dayalı, duygusal bağı kuvvetli bir ilişkisi olduğunu öne sürmek mümkün değil. Türkiye’de bugün böyle bir siyasi muhalefet bulunmuyor, muhalefet toplumu harekete geçirme gücünden ve becerisinden yoksun”  (Sezen ve Tarkan)  . Bugün bu iddianın metropol illerinde yaşayan seçmen nezdindeki karşılığını paylaşmak istiyorum (1) . Hatırlanacağı gibi, başta CHP ve İYİ Parti olmak üzere altı muhalefet partisi 28 Şubat günü aylar süren bir hazırlık sonrasında Güçlendirilmiş Parlamenter Sistem Mutabakat M...

Türkiye’nin anayasa ile kurduğu ilişkinin kökleri 1800’lü yılların başına kadar gider, ancak Cumhuriyet dönemi olarak düşündüğümüzde ilk anayasa çalışmalarını 1921 yılından başlatmak daha doğru olacaktır. O günden bugüne dek toplumun ve hatta cumhuriyetin anayasa ile ilişkisi oldukça sorunludur. Doksan sekiz yıllık cumhuriyet tarihinde birçok anayasayı ve anayasa değişikliğini bulmak mümkün. Bu tarih boyunca 1921, 1924, 1960 ve 1980 yıllarında kökten anayasa değişiklikleri yapılmış ve 1980 sonrasında da mevcut anayasa dört beş kez esaslı değişikliğe uğramıştır. Kurucu Anayasa olarak tanımlayabileceğimiz 1924 Anayasası sonrasında hayatımıza giren 1960 ve 1980 anayasalarının askeri darbelerin birer ürünü olduğu ve toplumda yarattıkları sorunlar hepimizin malumu. Cumhuriyet, 1924 – 1960 yılları arasında uzunca bir süre tek bir anayasa çerçevesinde yaşarken, 1960’dan günümüze dek gelirken bu tarihe iki temel anayasa ve dört temel değişiklik sığıyor. Sayısal anlamda bu kadar çok değişikli...